Πάρνηθα, Τρίτη 1 Μαρτίου 2016: Με τους μαθητές και τις μαθήτριες από τη Β' τάξη, ανεβαίνουμε στο δρόμο που οδηγεί στον Εθνικό Δρυμό. Είμαστε σε μια εκπαιδευτική επίσκεψη στα πλαίσια των Βιωματικών Δράσεων "πολιτισμός και δραστηριότητες τέχνης" και "φύση και άθληση".
Πρώτη στάση, το Πάρκο των Ψυχών, στο παλιό σανατόριο. Εκεί όπου πριν 9 χρόνια το ελατόδασος σκέπαζε πλαγιές του βουνού που τώρα απλώνονται απογυμνωμένες. Μέσα από την ομιχλώδη ατμόσφαιρα της μέρας, αναδύονται φιγούρες, ανθρώπινες μορφές σκαλισμένες σε κορμούς δέντρων. Είναι οι Ψυχές των ανθρώπων που πέρασαν χρόνια ολόκληρα από τη ζωή τους κλεισμένοι στο σανατόριο περιμένοντας τη γιατρειά. Αυτή, που δεν ήρθε ποτέ για κάποιους...Στα πρόσωπα κάποιων μορφών αποτυπωμένη η οδύνη, η απελπισία. Σε κάποια άλλα, η ελπίδα και η προσμονή.
Τα παιδιά περιπλανώνται ανάμεσα στα γλυπτά, παρατηρώντας τα, φωτογραφίζοντας και , φυσικά, βομβαρδίζοντας με ερωτήσεις. Δεν απαντώ στις ερωτήσεις, δε λύνω απορίες. Τα προτρέπω να κάνουν υπομονή γιατί περιμένουμε κάποιον που θα απαντήσει σε όλα αυτά. Τον πιο κατάλληλο, αυτόν που τα δημιούργησε όλα. Και πράγματι,σε λίγο ο Σπύρος Ντασιώτης φτάνει! Τα παιδιά μαζεύονται γύρω του ν' ακούσουν το μάθημα του. Γιατί, για μάθημα πρόκειται , ίσως το καλύτερο μάθημα τέχνης που διδάχτηκαν φέτος! Και ο δάσκαλος τους απαντά με υπομονή και προθυμία σε όλες τις ερωτήσεις που του κάνουν. Τους μιλά για το πώς η τέχνη μπορεί να γεμίσει τη ζωή ενός ανθρώπου, πώς μπορεί κάποιος να δημιουργήσει αυτό που για τους άλλους φαίνεται ακατόρθωτο, φτάνει να το πιστέψει και να το θελήσει! Μιλά με τα παιδιά μ' έναν τρόπο άμεσο, απλό κι εκείνα καταλαβαίνουν αμέσως την αγάπη του για την τέχνη, για τη φύση, για τον άνθρωπο.
Στο τέλος μας επιφυλάσσει μια έκπληξη: ένα έργο του, που δημιούργησε το προηγούμενο βράδυ, δωρίζεται από τον ίδιο, μετά από κλήρωση, σε μια μαθήτρια μας.
Αποχαιρετιόμαστε με το Σπύρο Ντασιώτη, με την ευχή και την υπόσχεση να ακολουθήσουν κι άλλα πολλά τέτοια μαθήματα από τον ίδιο προς τους μαθητές μας!
Πρώτη στάση, το Πάρκο των Ψυχών, στο παλιό σανατόριο. Εκεί όπου πριν 9 χρόνια το ελατόδασος σκέπαζε πλαγιές του βουνού που τώρα απλώνονται απογυμνωμένες. Μέσα από την ομιχλώδη ατμόσφαιρα της μέρας, αναδύονται φιγούρες, ανθρώπινες μορφές σκαλισμένες σε κορμούς δέντρων. Είναι οι Ψυχές των ανθρώπων που πέρασαν χρόνια ολόκληρα από τη ζωή τους κλεισμένοι στο σανατόριο περιμένοντας τη γιατρειά. Αυτή, που δεν ήρθε ποτέ για κάποιους...Στα πρόσωπα κάποιων μορφών αποτυπωμένη η οδύνη, η απελπισία. Σε κάποια άλλα, η ελπίδα και η προσμονή.
Στο τέλος μας επιφυλάσσει μια έκπληξη: ένα έργο του, που δημιούργησε το προηγούμενο βράδυ, δωρίζεται από τον ίδιο, μετά από κλήρωση, σε μια μαθήτρια μας.
Αποχαιρετιόμαστε με το Σπύρο Ντασιώτη, με την ευχή και την υπόσχεση να ακολουθήσουν κι άλλα πολλά τέτοια μαθήματα από τον ίδιο προς τους μαθητές μας!
Περισσότερα για το Πάρκο των Ψυχών και το δημιουργό του:
Συγχαρητηρια και στον καλλιτεχνη αλλα και σε μαθητες, εκπαιδευτικους για τετοιες επισκεψεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή